Het verloren schaap
Een glimlach door duizend tranen heen
Het is vrijdagochtend half 10. Ik zit bij mijn moeder thuis aan de keukentafel met mijn dampende kop koffie tussen mijn handen geklemd. Buiten is het koud. Zeker met een echte Katwijkse zeewind. Ik zit wat onrustig op mijn stoel.
welcome to wherever you are
Ik en handtassen hebben een beetje een haat-liefde verhouding. Handtassen zijn goud. Totdat ik ze zo vol stouw met zooi dat ik van ellende de tas maar dichtrits en ze vlug in een vergeten hoekje weg moffel. Een soort van ´wat ik niet zie, is er niet´.
Heimwee
Hijgend en doorweekt kom ik aan bij de veerpont. Maar mijn inspanning was tevergeefs, want de veerpont vaart voor mijn ogen weg. Dat kan er ook nog wel bij, denk ik terwijl ik neerplof op een krakkemikkig, nat bankje. Daar op dat bankje staar ik naar de grijze lucht waar de regen zich een weg naar beneden baant en waar heel voorzichtig wat zonnestralen de grijze massa proberen te doorbreken.
De Auteur van mijn leven
‘Uw ogen hebben mijn ongevormd begin gezien,
Vertrouwen
Het is zondagochtend en ik zit in de kerk. We zingen psalm 73 vers 14. En uit volle borst zing ik mee;
Vandaag is het donker
Vandaag is het donker.
Een kind zonder naam
Een kind zonder naam
Vechten voor geluk
Een lang en gelukkig leven. Wie wil dat nu niet?Vaak heb ik het op de basisschool in vriendenboekjes en poëzie-albums geschreven; ‘ik hoop dat je gelukkig wordt.’ Het klinkt als een sprookje, een meisjesdroom.Maar niets is minder waar, want geluk is niet vanzelfsprekend.
Lief, eenzaam meisje
Ik krijg de laatste tijd veel te horen dat mensen het dapper vinden dat ik zo open ben over mijn depressie. Super tof om te horen natuurlijk want dit was 10 jaar geleden namelijk heel anders. Die openheid is pas een ontwikkeling van de laatste tijd.
Zomerstress?!
Het is alweer een tijdje geleden. Om eerlijk te zijn lukte het even niet zo goed om (naast al die to-do lijstjes) iets zinnigs op papier te zetten. Noem het gerust gebrek aan inspiratie. Maar ten diepste was het gebrek aan energie waardoor er niet zo veel uit mijn handen kwam. Best frustrerend aangezien schrijven echt mijn uitlaatklep is.
Mama is moe
‘Nu even niet lieverd, mama is moe’
Het is genoeg geweest
‘Schrijf een brief.’ Zo luidde de opdracht van psychologie magazine.En dan niet zo maar een brief, maar een afscheidsbrief.Een brief waarin je afscheid neemt van een nare gebeurtenis, een moeilijk jaar of misschien wel een persoon. Het kan van alles zijn.Ik besloot om ook zo’n afscheidsbrief te schrijven. Een afscheidsbrief aan dat monster. Ik heb het beestje in deze brief maar gewoon bij de naam genoemd. Ik wil het graag met jullie delen;
Antidepressiva
Antidepressiva.
‘Ongewenst’ zwanger
Verschrikt kijk ik naar de zwangerschapstest in mijn handen. ‘Positief’ De moed zakt me in de schoenen en daarmee ook mijn toekomstbeeld. Ik ben net 18 en zou na de zomervakantie gaan studeren in Leiden. Ik wist dat dat waarschijnlijk niet meer zou gebeuren.
Donker hoekje
De afgelopen dagen ben ik helaas weer beland in dat donkere hoekje in mijn hoofd.
Slagveld in mijn hoofd
‘je kan ook niks.’
This little light of mine
‘We moeten een lichtje zijn!’
Chaos
Je hebt wel eens dagen dat je veel moet doen. nou ja, moeten? Vaak zijn het taken waarvan ik vínd dat ze moeten gebeuren en dan het liefst allemaal tegelijk. Soms gaat dat heel onbewust. Dan ben ik met het één bezig en dan besluit om dat andere ook maar eens te gaan doen.
Opa
Het is even een tijdje stil geweest. En dan bedoel ik niet stil in mijn hoofd. Nee, mijn hoofd heeft juist overuren gemaakt. Mijn handen waren het die stil stonden. Machteloos stil. Ik heb mijn handen in die oorverdovende stilte maar gevouwen.
Zie je mij?
Iedereen wil gezien worden. Of misschien nog wel meer; iedereen wil gehoord worden.
Wacht.
Afgelopen week mocht ik werken op de vrouwendag in Giessenburg. Elk jaar sta ik samen met mijn collega achter de boekenkraam. Ontzettend leuk!
Laat dat touw los!
We hebben allemaal onze eigen monsters. Monsters die zijn ontstaan uit zieke, verlies, beschadiging. Of bepaalde karaktereigenschappen waar je onder gebukt gaat. Perfectionisme, ijdelheid, hebzucht en nog zoveel meer. Monsters die je leven kunnen beheersen.
Vul mijn hart
Deze tekening heb ik een lange tijd geleden gemaakt. Ik keek er weer eens naar.
Zo'n dag
Je hebt wel eens dagen dat het gewoon echt niet lukt. Dagen dat zodra je, je ogen opent je al weet dat het weer zo’n dag gaat worden. Zo’n dag waarbij je constant over drempels moet gaan. Dingen die normaal helemaal geen drempels zijn. Maar op deze dagen wel. En wat kunnen ze hoog zijn!
In andermans schoenen staan
'Kussenboek' van Arthur Japin is één van mijn favoriete boeken. Dit boek staat vol met inspirerende citaten. Deze citaten komen uit verschillende boeken die Arthur Japin heeft geschreven. Op de achterkant staat: 'Dat zou ik willen, een echt kússenboek, zodat ik altijd liefde kan blijven bijschenken als ik merk dat iemand ergens toch tekortgekomen is.'
Maak jouw eigen website met JouwWeb