Stabiel instabiel. Zo voel ik mij een beetje.
Niet stabiel, maar ook niet instabiel.
Balancerend op het flinterdunne randje tussen waanzin en soliditeit.
Tussen draaglast en draagkracht.
Een klein zetje, een klein briesje, één misstap en ik verlies balans.
Welke kant op? Vraag je
Ik weet het niet
Er is niet veel voor nodig om de grond onder je voeten volledig te verliezen.
Mijn grond kraakt, trilt en beeft aan alle kanten.
Ik dreig te vallen.
*Maar Hij laat mij niet vallen.
Niet dieper vallen dan Hij kan vangen.
Stabiel instabiel.
Maar staande op de Rots. De vaste grond van mijn bestaan.
*Onzichtbare armen - LEV
Reactie plaatsen
Reacties