This little light of mine

‘We moeten een lichtje zijn!’

Dit was één van de conclusies die laatst werd getrokken tijdens een Bijbelstudie. En het is zeker ook niet de eerste keer dat ik dit had gehoord. Meestal knik ik instemmend ja, maar ten diepste vind ik dit best lastig. Hoe moet ik dat dan zijn?

En begrijp me niet verkeerd, het is ook waar. Jezus zegt het ons zelf. ‘U bent het licht van de wereld.’ Maar ik voel me soms net een schemerlampje tussen allemaal bouwlampen.

Misschien ook wel een schuw lichtje dat amper durft te schijnen en in een inktzwarte duisternis tegen zichzelf zegt dat het allemaal wel mee valt.

 ‘Laat uw licht zo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken zien en uw Vader, Die in de hemel is, verheerlijken. Mattheüs 5: 16

Een duidelijke opdracht. Maar als ik dan kijk naar de invulling van mijn dagen, voel ik mij soms zo falen en ligt het gevaar op de loer dat ik mijn licht ga vergelijken met dat van anderen. En is dat wel eerlijk?

Ik wil terugkeren naar de bron en deze tekst in het licht van de Bijbel plaatsen. Toen hadden ze geen lampen zoals wij ze kennen. Vuur was de lichtbron. Toen werden er kaarsen gebrand. En die schijnen allemaal even fel. Het verschil is vaak de plek waar de kaars staat. op een pikdonkere plaats valt het licht van die ene kaars natuurlijk veel meer op dan de kaars die op een plek staat waar meer licht brandt.

Het schiet natuurlijk ook niet zo op om constant ‘je licht’ te vergelijken met dat van anderen.

De manier waarop ik zelf het schijnen van mijn licht ervaar, is misschien niet hoe anderen dat ervaren. Ik denk dat we overigens vaak meer licht verspreiden dan we denken. Vaker onbewust dan bewust. En dat ook niet erg.

En daarbij is het schijnen op zich natuurlijk ook niet het doel.

dat zij uw goede werken zien en uw Vader, Die in de hemel is, verheerlijken.

Dat is het doel. Het schijnen is een middel. Licht verspreiden door middel van goede werken. Uiteindelijk toch ook weer die naastenliefde.

De volgende keer dat er over dit onderwerp wordt gesproken zal ik er misschien wat dieper op in gaan in plaats van gelijk ‘amen’ te zeggen. Ik ben namelijk best benieuwd hoe anderen dit ervaren. Hoe jullie dit ervaren. Om dan met elkaar instemmend dit lied te kunnen zingen, maar dan net even anders;

This little light of mine, I’m gonna let it shine.

No, I’m gonna let Him shine!

Liefs,

Alina