Ik begrijp je niet

‘Wat is er met je aan de hand vandaag?’ Zwijgend haal ik mijn schouders op. Heel geduldig vraagt mijn man weer: ‘Ik zie toch dat het niet goed met je gaat. Wat is er?’ 
Maar dat is nu juist het probleem. Vaak kan ik niet zeggen wat er mis is. Althans, niet duidelijk genoeg voor mijn oplossingsgerichte man. Ik voel me vaak zonder duidelijke reden somber. Sommige dagen zijn namelijk ‘gewoon donker.’  En dat is voor mij frustrerend, maar ook voor mijn man.

En of dat wel eens wrijving geeft binnen ons huwelijk? Absoluut. Want laten we eerlijk zijn, elke ziekte geeft wel eens wrijving binnen een huwelijk. En helaas drukt mijn chronische depressie echt een hele grote stempel op ons huwelijk. Deze stempel gaat vaak gepaard met onbegrip, gebrek aan communicatie en veel geduld.

Wij hebben absoluut geen perfect huwelijk.

Wij hebben een huwelijk waarin we elkaar niet altijd begrijpen. Een huwelijk wat soms om een hoop geduld vraagt. Een huwelijk met uiteenlopende behoeftes, ook qua intimiteit. Een huwelijk met een hoop frustraties. Frustraties uit liefde, dat wel.

Maar wel een huwelijk waar een zegen van boven over gevraagd is. Een huwelijk waarin de Liefde het wint van de ziekte. Een huwelijk gevormd door een drievoudig snoer dat niet snel verbroken wordt.(prediker 4:12) Een huwelijk gebouwd op de Rots. Een huwelijk waarin we elkaar opdragen in het gebed. Een huwelijk wat de moeite waard is om voor te vechten. Al is dat niet altijd makkelijk. En gelukkig hebben we absoluut geen tekort aan liefde. Liefde voor de Heere, liefde voor elkaar en liefde voor onze kinderen. Hierdoor kunnen we intens van elkaar en ons gezin genieten. De Liefde draagt ons door het huwelijk.

Ik denk terug aan onze trouwdag. 31 oktober 2013. Tijdens de kerkdienst zongen we; ‘Een vaste burcht is onze God.’ Het moment dat we zongen: ‘Ons staat een sterke held terzij.’ Heeft me nooit meer los gelaten. Hij is erbij. 

Liefs,

Alina