Houdt Gij mijn kinderen vast

Stilletjes observeer ik mijn oudste dochter. Ze heeft zojuist voor de zoveelste keer een glas drinken omgegooid en nu zit ze aan de eettafel met haar handjes tegen haar hoofd. Ik merk dat er iets gebeurd in dat hoofdje en ik vraag haar wat ze aan het doen is. ‘Mama, mijn hoofd doet stout.’ Zegt ze. ‘Wat bedoel je daarmee?’ Vraag ik haar. ‘Mijn hoofd zegt dat ik stom en dom ben.’ Antwoordt ze. Ook vertelt ze me dat ze hier vaker last van heeft.

Misschien heel normaal dat een kind dat soms denkt, maar mijn alarmbellen gaan direct rinkelen. Want ik weet hoe het is om als kind al last te hebben van negatieve gedachten. Negatieve gedachten die ook op een jonge leeftijd je zelfbeeld en eigenwaarde compleet onderuit kunnen halen. Negatieve gedachten die kleine zaadjes planten in je denken en die uiteindelijk uitgroeien tot een oerwoud aan leugens. Ja, ook als je nog maar een kleuter bent. Ik schrik ervan omdat ik het herken en ik niet wil dat mijn dochter datzelfde moet doormaken. Je mag veel erven. Van die ene kromme teen tot de aanleg om al iets eerder dan gepland een grijze haar te ontdekken. Maar niet dit. Alsjeblieft niet dit. Niet de aanleg voor somberheid en depressie.

Ik zoek naar oplossingen. Manieren om haar te helpen. Het misschien wel op te lossen of voor te zijn. En voor zover dat mogelijk is zal ik dat ook doen. Want het idee dat ik dat vreselijke monster waar ik al zo lang tegen vecht, heb losgelaten op mijn kinderen, kan ik niet verdragen.

Maar eigenlijk kan ik alleen maar zachtjes bidden; ‘Heere, bescherm haar.’

Ik moet denken aan dat mooie gedicht van Geke Wiersma; ‘Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen.’

Ik leg de namen van mijn kinderen
in Uw handen
graveer Gij ze daarin
met onuitwisbaar schrift.
Dat niets of niemand
ze meer ooit daaruit kan branden,
ook niet als satan
ze straks als de tarwe zift

Houdt Gij mijn kinderen vast
als ik ze los moet laten
en laat altijd Uw kracht
boven hun zwakheid staan.
Gij weet hoe mateloos
de wereld hen zal haten
als zij niet in het schema
van de wereld zullen gaan

Ik vraag U niet mijn kinderen
elk verdriet te sparen,
maar wees Gij wel hun troost,
als ze eenzaam zijn en bang
Wil om Uws Naams wil hen
in Uw verbond bewaren,
en laat ze nooit van U vervreemden
nooit, hun leven lang
en laat ze nooit van U vervreemden
nooit, hun leven lang.

Ik vraag U niet mijn kinderen elk verdriet te sparen, maar wees Gij wel hun troost als ze eenzaam zijn en bang. Dat raakt mij. Dat troost mij. Helpt mij om het in Zijn handen te leggen. En zachtjes fluister ik het na; ‘Houdt Gij mijn kinderen vast.'

Liefs,

Alina