Afgelopen zondag werd bij ons in de gemeente de Heilige doop bediend en zoals gewoonlijk lazen we daaraan vooraf het doopformulier. Ik lees deze altijd graag mee, omdat ik het een heel mooi en troostend formulier vind. Alleen deze keer viel mij iets op wat mij nog nooit eerder was opgevallen. Één zin uit dit formulier waardoor mijn gedachten de laatste dagen overuren hebben gedraaid.
‘…hun kruis in de dagelijkse navolging van Christus blijmoedig mogen dragen…’
Blijmoedig…
Ik draag mijn kruis dagelijks. Net als u en net als jij. Maar doe ik dat blijmoedig? Ik moet in alle eerlijkheid bekennen dat dit niet zo is. Hoe moet ik dat dan doen? Want dit kruis is soms zo ontzettend zwaar. Dit kruis doet vaak zo’n zeer.
Maar door dit kruis ben ik mij wel ontzettend bewust van het feit dat ik Hem zo hard nodig heb. Want zou ik Hem zonder deze last nog nodig hebben? Zou ik dan niet met de wind in de rug voorbijgaan? Maakt het dragen van dit kruis mij juist niet afhankelijk van Hem? Afhankelijk van Hem die vrijwillig dit kruis al heeft gedragen. Hij die om mijn zonden en gebrokenheid moest sterven aan een kruis?
En nu ik hier zo stilletjes over nadenk voel ik mijn hart die emotie oplaaien waar het formulier over sprak. Blijdschap. Blijdschap die gepaard gaat met dankbaarheid. Dankbaarheid dat Hij dat kruis heeft willen dragen. En blijdschap dat ik die van mij niet alleen hoef te dragen.
‘Want ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere.’
Romeinen 8:38-39
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi geschreven Alina .
Juist als we een kruis te dragen hebben
Voelen we hoe afhankelijk we van de Heere zijn waar we de kracht van krijgen om het te dragen ook al is het wel eens zwaar maar Hij geeft ons niet meer last als de breedte van onze schouders anders kunnen we het niet dragen ,
Liefs Truus